ТВ серијал "Трагови српске писмености и ћирилице као основа српског идентитета"
Српском језику предстоји да се избори за свој опстанак, да његово име не би нестало заувијек „укључивањем“ у „босански“, “црногорски”, “хрватски”…, као државни језик. Угроженост српског језика и писма није условљена само сепаратистичким филолошким програмима, заснованим на преименовању српског језика и минималним интервенцијама у норми, него и небригом говорника, српске интелектуалне елите и надлежних институција за његов статус.
Dokumentarna trilogija "Kozara"
Epitaf za Patriju
Treće i četvrte julske noći 1942. godine tri hiljade kozarskih partizana, sa četiri stotine ranjenika i zbjegom od šezdeset hiljada žena, djece i staraca – krenulo je u proboj obruča na brdu Patrija iznad rijeke Mlječanice. Bila je to odsudna bitka boraca Kozare protiv jedanaest hiljada elitnih pancera Vermahta i dvadesetpet hiljada hrvatskih ustašai domobrana u združenoj ofanzivi pod nazivom “Operacija Zapadna Bosna” čiji je krajnji cilj bilo potpuno uništenje Srba sa Kozare.
Opijelo za epopeju
Genocid (gr. genos, rod, narod, i lat. accidere, ubiti), međunarodni zločin namjernog, potpunog ili djelimičnog uništavanja nacionalnih, etničkih, rasnih i religioznih grupa.
Ustaške falange Nezavisne Države Hrvatske i okupatorski vojnici Vermahta na Kozari su tokom Drugog svjetskog rata organizovano i sistematski izvršili najmonstruozniji od svih zločina – zločin genocida. Taj zločin oni su studiozno isplanirali, službeno podstrekivali, javno objelodanili, organizovali i ekstremno radikalno izvršili…
Po dosad prikupljenim vjerodostojnim poimeničnim podacima ratnih stradalnika, svaki drugi Srbin iz regiona Kozare bio je u internaciji ili protjeran, svaki treći je pokršten ili ubijen, a svako četvrto u ratu stradalo dijete bilo je sa Kozare. Istina o stradanju i istrebljenju Srba, Jevreja, Roma i antifašista Kozare i Potkozarja tokom Drugog svjetskog rata u NDH tužna je radost za sve one koji su bar jednom plakali zbog “nevinih” ubica ili “grešnih” stradalnika…
Pamjatnik nahoda
Ovaj film je omaž za Dianu Budisavljević, plemenitu buržujku koja je odvažno i svjesno žrtvovala svoj život da iz ustaških logora smrti u ljeto 1942. godine spasi 12.000 srpske djece sa Kozare i za Dragoja Lukića, istoričara i publicistu, koji je kao ustaški sužanj iz Stare Gradiške i Jastrebarskog, postao svjedok zločina i svjedok
spasenja.
Podlim udesom sudbine Diana Budisavljević nije postala heroina, već gubitnik i sužanj zavjere ćutanja o zločinu i genocidu na Kozari. Njoj su korisnici pobjeda izuzimanjem kartoteke spašene djece smišljeno i nerazumno 1947. uzeli i podvig i plemenitost. Dobrim udesom sudbine Dragoje Lukić nije postao žrtva već princ nevinih stradalnika koji je spasio istinu i tako ljudima vratio nadu u pobjedu razuma, pravde i ljudske dobrote.